Ijen

Vanmorgen om 1 uur op pad. Best spannend of het deze keer wel door zou gaan, vorig jaar was er te veel zwavel en mochten we niet naar boven. Maar deze keer ging het wel door. We moesten eerst 3 km omhoog, langs best wel goede paden, maar wel heel steil. Toen we bijna boven waren kregen we een masker, die je op moest zetten als er een zwavelwolk was. Eenmaal boven moesten (mochten) we naar beneden de krater in. Deze kant was echt moeilijker, allemaal rotsblokken waar je over moest klimmen, en het was nog steeds pikkedonker. Kris en Rhea waren niet aan de afdaling begonnen (Rhea was moe en had het erg koud). Toen we in een zwavelwolk kwamen wilde Radya ook terug, zijn masker bleef niet zitten, dus onze Arend ook terug. Bleven wij 3tjes over, Kees, Marja en ik. Marja vond het erg eng en die kreeg al gauw een hand van een man (die haalde daar beneden stenen op en bracht ze naar boven, 3x per dag ong 75 kg) en die heeft haar het hele stuk geholpen. Later kreeg ik ook hulp, het was nog steeds erg donker, en je zag echt niet waar je je voeten moest zetten. Wat we wel zagen was een ontzettend mooie sterrenhemel, daar hebben we wel regelmatig vol bewondering naar staan kijken (en natuurlijk ook om op adem te komen). Eenmaal beneden zagen we het blauwe vuur, ook dit was weer ontzettend mooi en die enge afdaling waard. Ondertussen werd het licht en zagen we ook nog een meer, prachtig. Wat we ook zagen waren de smalle rotspaadjes waar we vanaf waren geklommen. Hadden we dat eerder gezien, hadden we nooit naar beneden gedurfd. Na de nodige foto's weer naar boven. Ondertussen kwam er meer zwavel, we zijn op onze knieën gaan zitten, maskers op, handen voor de ogen want die gingen er gewoon van tranen. Met maskers op naar boven geklommen, wat een ramp is dat, kreeg gewoon geen adem. Eenmaal boven kwam net de zon achter de berg vandaan. Als je daar dan zo staat, besef je pas hoe mooi de aarde is, en hoe prachtig God hem gemaakt heeft. En dan besef je ook weer hoe slecht de mensen ermee omgaan. Daarna nog die hele steile helling naar beneden, goed voor de kuiten. Eenmaal weer helemaal beneden waren we best trots op onszelf dat we dit gedaan hadden, wat een ervaring, super, maar ws nooit meer. Weer bij de bus, terug naar het hotel zodat we even konden douchen, dat was wel nodig want stinken dat we deden, zwavel en (angst?)zweet. Nog even ontbijten en weer op pad. De bedoeling was Bromo, maar we hadden gehoord dat hij de dag ervoor dicht was vanwege de rook. En omdat we wel dachten dat we spierpijn zouden hebben, besloten we naar Yogja te gaan. Zo gezegd zo gedaan. In de bus en gaan. Halverwege de middag een stad in om ff wat lekkers te eten, KFC. Dat hebben we geweten, al het verkeer stond vast, er was een caranavals optocht met kinderen. Wij natuurlijk kijken en foto's maken, leuk om te zien. Na het eten de bus weer in en Yogja here we come. Nou dat duurde toch nog wel even. Vannacht om 4 uur waren we bij het hotel, het was een hele lange dag.